De duurzaamheid van beton wordt in belangrijke mate bepaald door de weerstand tegen indringing van chloriden. Chloride is niet schadelijk voor het beton zelf, maar wel voor de wapening. Deze kan gaan roesten als de zogenaamde passiveringslaag (beschermingslaag) wordt aangetast. Hierdoor ontstaan putjes in het staaloppervlak. Dit noemen we putcorrosie en is zeer nadelig voor de constructie.

Reparatie dient te gebeuren na goed onderzoek. Door de putcorrosie ontstaat er een verzwakking van de constructie en de chloriden zijn niet te verwijderen uit de constructie.

In de periode 1965 -1981 zijn er in Nederland betonvloeren gelegd van het type Kwaaitaal of Manta vloer. Aan het beton voor deze vloeren waren chloriden toegevoegd om het verhardingsproces van de vloerelementen te versnellen.  Echter door de (calcium)chloride in het beton kan het zijn dat er roestvorming is ontstaan op de metalen wapening. Als gevolg hiervan kan betonschade zijn ontstaan. Vooral wanneer de wapening in aanraking is geweest  met vocht en zuurstof. Hierdoor roest de wapening, zet deze uit en wordt het beton er ‘afgedrukt’.